Er was geen houden aan. Als een tijger sprong hij op de omslagen, klaar om ze in één ruk open te scheuren.
Daar gingen
Kikkers zijn niet zo heel snel van begrip...
Het was om de muren van op te lopen.
Boos. Tja.
Maar toen ik even niet oplette sloeg de brievendief genadeloos toe.
Ik vond Kikker even later in een hoekje, met een verliefde waas in zijn ogen.
Als Kikker dat maar goed vindt...